بسم الله الرحمن الرحیم
کسی که برای فرهنگ اهل بیت علیهم‌السلام قدمی برداشته باشد حوب می‌داند که این وادی وادی توفیق است و تا آنان نخواهند قدم از قدم برداشته نمی‌شود.
شاید بارها یکی از اهل علم تصمیم گرفته باشد عازم سفر تبلیغی محرم شود ولی توفیق یارش نشده و باز بارها بی‌انکه خود پیش‌بینی کند از پله‌های منبر بالا رفته باشد.
عرصه قلم هم اینچنین است. روزها می‌گذرد و انتشاراتی اصرار می‌کند کتاب مورد نظرش پیش از محرم مهیا شود و طلبه بینوا با آنکه ذهنش آکنده از مطالب مختلف پیرامون امام حسین علیه‌السلام است اما دستش به قلم نمی‌رود و این یعنی:
تا که از جانب معشوق نباشد کششی کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد
گویا داستان سال 61 هجری باز تکرار می‌شود؛ چه بسیار از بزرگان کوفه که برای حسین علیه السلام دعوتنامه نوشتند و توفیق یاریش نیافتند و چه خوش سعیدانی که به قصد جنگ با حسین علیه السلام پای در رکاب اسب نهاده بودند اما روز عاشورا به یاریش شتافتند.
آن طلبه بینوا خیل کاغذ a4 را که فراروی خویش می‌بیند و قلمی که هنوز سفیدای کاغذ را نبوسیده است با خود نجوا می‌کند که تو کجا و آستان بلند حسین کجا!
